Leven is geven

Team Basiszorg

Er is genoeg te doen in de gemeente. Soms denk je dan "Gaat daar niet teveel tijd in zitten?" of "Is dat wel iets voor mij?". Dat zijn eerlijke vragen die je voor jezelf mag beantwoorden. Gelukkig zijn die drempels lang niet zo hoog als dat ze soms lijken. Dat merkte ik toen ik “Team Basiszorg” (TBZ) binnenkwam. Daar was behoefte aan ondersteuning en op praktisch vlak wilde ik mijn steentje wel bijdragen. TBZ vormt min of meer de organisatorische schakel tussen de individuele gemeenteleden, de kringen en de kerkenraad. Er wordt o.a. bijgehouden wie er nieuw binnenkomen en wellicht een kring zoeken. Ook proberen we in de gaten te houden of gemeenteleden die geen kringlid zijn niet tussen wal en schip terechtkomen. Daarnaast willen we een centraal punt zijn waar kringen en kringleiders met vragen terecht kunnen. De tijdsinvestering valt wel mee. Ook kreeg/krijg ik alle gelegenheid om er achter te komen of het bij me past. Ik denk dat daar een belangrijk punt ligt van het samen gemeente zijn: allemaal een beetje willen doen en dicht bij je talenten mogen blijven. Informeel omzien naar elkaar of een formele “functie” (wat klinkt dat gelijk zwaar hè): wat je doet maakt niet eens zoveel uit. Die drempels… die leggen we vooral zelf neer vrees ik. Stiekem hebben we allemaal wel wat te "brengen"! Trouwens, over lage drempels gesproken: "team facilitair" (Joram Blokhuis) en "team apostolaat" (Leo Visser) kunnen nog wel wat hulp gebruiken... iets voor jou?

Jan Kroeze

HIP (Hulp in de Praktijk)

De afgelopen 1,5 jaar heb ik met veel plezier en enthousiasme de helpdesk van de HIP bemand.
Een mooie en leerzame tijd. Begin maart hoop ik te bevallen van een klein mannetje of vrouwtje, waardoor ik even geen tijd kan vrij maken en met pijn in mijn hart, een stapje terug moet doen. Jammer vind ik het om even geen steentje bij te kunnen dragen aan het fantastische werk van de HIP. Helaas is HIP noodzakelijk. Nog steeds zijn er mensen in Nieuwegein die geen netwerk hebben, om kleine klusjes in huis te laten doen. Of mensen die niet even kunnen praten over hoe iets aan te pakken.
Zo had ik een gesprek met een man, die tapijttegels gelegd wilde hebben, maar het zelf niet kon. We raakte in gesprek met elkaar en uiteindelijk kwam naar boven dat hij een zoon heeft, waardoor ik opperde om dit misschien met zijn zoon te bespreken. Na enige tijd nam ik weer contact op met deze man en had hij de tegels gelegd samen met zijn zoon, en was de band met zijn zoon beter geworden.
Of zoals een vrouw die belde of er iemand was die kon helpen met schilderen. Na de klus belde ze om door te geven dat haar huisje weer prachtig was en er weer helemaal zin in had. Dit zijn zo maar 2 voorbeelden, hoe je met kleine dingen, grote betekenis kan hebben voor de mensen in Nieuwegein.
Kom van de bank en bied je aan als hulpbieder; bied je hulp aan voor een paar uurtjes en maak iemand blij. Dit kan zijn door een voedselpakket op te halen, een klein klusje in huis, een boodschap doen. Wij zijn dringend opzoek naar Hulpbieders. Wil je nog meer informatie hebben, dan kan je mij altijd aanspreken of bellen. DOE HET!!

Saskia

Voedselbank

Stralend vertelt Sara dat ze contact heeft gehad met haar zoons. Acht jaren heeft zij ze niet gezien en alleen via facebook contact gehad en nu gaan ze elkaar weer ontmoeten.Het is vrijdagochtend 11:00, we zitten in de auto en zijn onderweg naar de voedselbank.Eén keer in de drie weken halen onze zoon Levi en ik, Sara thuis op om naar de voedselbank te gaan.Onderweg is het nooit saai want Sara heeft
een turbulent leven gehad en maakt nog steeds genoeg mee, zodat ze altijd genoeg te vertellen heeft.Bij de voedselbank haalt Sara bij een balie haar pasje op waar een stip met een bepaalde kleur op staat. Aan de hand van die kleur weten de vrijwilligers hoe groot het gezin is en welke hoeveelheid voedsel aan die persoon meegegeven mag worden.Ik haal ook een pasje op. Dit is het pasje van een gezin met vier kinderenin de leeftijd van zeven tot elf jaar, waarvan de ouders niet in staat zijn zelf naar de voedselbank te gaan. Zij hebben beide ernstige gezondheidsproblemen.Gezamenlijk lopen we de tafels langs waarop de boodschappen zijn uitgestald. Langzaam vullen de tassen zich. Eenmaal alles ontvangen, rijden we weer terug naar het huis van Sara.Daar zet ik haar af om vervolgens door te rijden naar de andere familie.Wanneer ik aanbel, word ik vrolijk ontvangen door één van de kinderen. De boodschappen worden dankbaar in ontvangst genomen en na een praatje gaan Levi en ik weer huiswaarts.
Via HIP heb ik de hulpvraag ontvangen om één keer in de drie weken naar de voedselbank te gaan. Door op deze manier in contact te komen, heb ik ervaren dat de voedselbank een geweldig concept is, waarmee noodzakelijke hulp wordt geboden aan mensen die soms onverwachts in een moeilijke situatie terecht zijn gekomen. Ik hoor ieder vrijdag weer als ik naar de voedselbank ga hartverscheurende verhalen en hoop via deze weg een schouder te kunnen bieden daar waar nodig.

René de Wit

Taalcoach

“Hallooo… asseblieft…”, zegt Sara, terwijl ze beleefd en met een glimlach een stoel voor me aanwijst. Elke week word ik op dezelfde manier welkom geheten. Sara (29) is mijn taalbuddy, ze woont nu twee jaar in Nederland bij haar oudere zus Sanas. Daarvoor woonde ze in haar geboorteland Iran. Sara heeft MS, daardoor is ze niet erg mobiel en kan ze ook niet werken. Haar week bestaat hoofdzakelijk uit veel fysiotherapie en twee ochtenden taalles met een klasje vol mensen met een immigratie-achtergrond. En dus een avondje per week extra oefenen met mij erbij. Ik ben sinds september de taalcoach van Sara. VluchtelingenWerk Midden Nederland heeft ons aan elkaar gekoppeld, nadat ik me er had aangemeld. Sara is echt een beginneling wat Nederlands betreft. Ze kan nog geen hele zinnen maken, plakt met moeite een paar woordjes aan elkaar. Toen ik vorige week jarig was feliciteerde ze me met “langzaamzelegen”. Het is altijd gezellig met Sara, er wordt altijd gelachen. Vooral als ik probeer om een Perzisch woordje uit te spreken. Dan besef je ineens hoe verschillend die talen zijn en hoe moeilijk het is om klanken uit te spreken die je niet gewend bent. Vaak kijken we samen naar het jeugdjournaal. We praten over het nieuws, over bepaalde woorden die voorbij komen, over het jurkje van de presentatrice. Soms gaat het nieuws over vluchtelingenstromen of over aanslagen in Syrië. Bij het zien van die beelden slaat het humeur van Sara meteen om. “Niet goed”, zegt ze dan met een moeilijke blik. Het doel is vooral dat Sara gedwongen wordt om zich in het Nederlands uit te drukken, en dat ik haar zoveel mogelijk de taal aanbied. En daarnaast is het natuurlijk belangrijk voor Sara om te zien dat er een Nederlander is die bereid is haar te helpen. Als ik weer naar huis ga, moet ik altijd de groeten doen aan mijn vriend Matthijs. Maar niet altijd kan Sara op zijn naam komen. “Eh… twee mannen?”

Frans Blokhuis

Hulp bij (financiële) administratie

Je zou ook kunnen zeggen, door te geven leef je pas echt…. Geven is niet moeilijk, het is een zaak van zien wat er gedaan moet worden. Zo zijn veel mensen aan het geven. Zelf ben ik actief als vrijwilliger bij Stichting Pulse in IJsselstein. De vrijwilligers van Pulse helpen mensen om hun administratie op orde te krijgen. Soms hebben mensen daar moeite mee. Ik help een Marokkaans echtpaar. Ze zijn beide analfabeet – bij hen moet ik de post doornemen en aangeven wat een rekening is en wat niet. Als je doordenkt, besef je hoe afhankelijk we deze dagen zijn van kunnen lezen en schrijven. Een alleenstaande vrouw help ik ook. Ze heeft een partner gehad die alles deed, maar hij heeft haar zo’n 2 jaar gelden buiten de deur gezet. Via crisisopvang woont ze nu zelfstandig. Maar zelf de financiën regelen …. daar help ik haar mee. Zelfvertrouwen opbouwen, angst weghalen. Het kost tijd, maar het komt goed met haar. Zo voorkomen we als vrijwilligers dat deze mensen schulden opbouwen en zo in de problemen komen (schuldhulpverlening). En ik vind dat mooi werk.

Lennart de Kok

Werk in de kerk

Leven is geven en geven doet leven. Dat zou zo maar een slogan voor de bloedbank kunnen zijn maar het geldt ook in de kerk.

Vanmorgen had ik een gesprek met één van onze jongeren die binnenkort belijdenis gaan doen. Mooi. Onderwerp van gesprek is o.a. het feit dat het doen van openbare belijdenis van je geloof ook betekent dat je als belijdend lid toetreedt tot de gemeente waar je al dooplid van was. Met alle rechten en verplichtingen. Hij was zich daar terdege van bewust.  Dan praten we over deelname in kerkdienst en kring, aanwezig zijn, inzet van gaven en talenten en bijdragen in de kosten. Als een gemeente 1 lichaam is wordt iedere afwezige gemist. Elk lid vanaf 18 jaar ontvangt binnenkort een brief van de kerkenraad over dit onderwerp. Noem het toewijding.

Er zijn in de kerk veel taken die heel divers zijn. Zo is er voor ieder talent wel iets passends. Heel veel leden doen mee. Ik hoef dat niet allemaal op te noemen. Misschien mag ik nog iets over de kerkenraad zeggen? De kerkenraad bestaat uit 6 teamleiders , vier of vijf diakenen en de predikant, voorzitter en scriba. Zij vergadert om de maand, de andere maand is er een teamleidersoverleg. Is dat niet vreselijk saai, al dat vergaderen? Nou nee, er wordt nogal efficiënt vergaderd, alles is goed voorbereid en gedocumenteerd zodat er op de bijeenkomst tijd is om zaken inhoudelijk te bespreken. Het is eerder een voorrecht om in deze raad iets te mogen doen voor je gemeente. De sfeer is goed. Niemand ziet op tegen een vergadering. Het is niet spannend maar juist veilig. Je viert wat goed gaat, je deelt wat beter kan. Lees de verslagen van de scriba in Samen en je weet ongeveer wat er zoal speelt. Wij willen ook altijd graag uitleggen waar we mee bezig zijn dus voel je vrij om ons aan te spreken.

Albert Zuring, voorzitter

Pleegouders

Heb je wel eens nagedacht over pleegzorg? Als pleegouder help je kinderen en jongeren tot 18 jaar die (tijdelijk) niet bij hun eigen ouders kunnen wonen.

Pleegzorg is er in verschillende vormen:

• Deelpleegzorg (weekend/vakantie), een vorm van pleegzorg waarbij kinderen gedurende een of meerdere weekenden per maand en/of gedurende vakantieperiodes in een pleeggezin verblijven
• Spoed- en overbruggingsopvang, voor kinderen die in afwachting zijn van een definitieve vervolgplek
• Pleegzorg voor langere tijd, voor kinderen die voor langere tijd niet meer in hun eigen leefomgeving kunnen opgroeien

De problematiek van de kinderen en hun gezinnen, is heel divers. Als pleegouder neem je gedurende een bepaalde periode de dagelijkse verzorging en opvoeding voor je rekening. Je krijgt hierbij begeleiding en ondersteuning vanuit een pleegzorgorganisatie. Vooraf volg je een training om over en weer te bepalen of en in welke vorm pleegzorg bij je past.

Pleegouders zijn gewone mensen, die hun huis en hun hart openstellen voor kwetsbare kinderen. Een eigen slaapplek, rust, regelmaat, veiligheid en liefde. Meer is er niet nodig om pleegouder te worden. Op de website van Pleegzorg Nederland (www.pleegzorg.nl ) is meer informatie te vinden. En ervaringsverhalen zijn te lezen/beluisteren op www.supergewonemensengezocht.nl.

Ook in onze gemeente zitten meerdere pleegouders (o.a. Bart en Anneke Sanders, Peter en Philine Wessels). Zij staan ervoor open om vragen te beantwoorden.

Philine Wessels

Open Doors

Toewijding aan Jezus. Toewijding aan zijn kerk. Toewijding aan onze vervolgde broeders en zusters. Open Doors (OD) is een organisatie die zich inzet voor hen die buitengesloten worden, gevangengezet, verdreven of zelfs gedood. Zeker honderd miljoen christenen worden wereldwijd vervolgd, alleen vanwege hun geloof in Jezus Christus.

Jaar op jaar neemt de vervolging toe. Bijvoorbeeld in landen als Irak, India en Mali. Tegen de verdrukking in houdt de kerk stand, vindt ze zelfs nieuwe kracht en wordt ze gezegend met groei. Niet eerder kwamen er vanuit de islam, het hindoeïsme en het boeddhisme zoveel mensen tot geloof in Christus als in de afgelopen vijftig jaar. Met de groei blijft ook de vervolging toenemen. Open Doors breidt haar werk de komende jaren wereldwijd fors uit.

Wat kunnen wij zelf doen? OD wil ons helpen ook toegewijd aan onze vervolgde broers en zussen te leven. Kijk eens op www.opendoors.nl en scroll naar beneden, naar de tweede kolom "Wat kunt u doen?".  Hier worden bijzondere dingen genoemd, zoals een gebeds- of bemoedigingsreis maken naar christenen in een van die landen. Maar ook heel gewone dingen, bijvoorbeeld de OD gebedskalender downloaden. Eigenlijk gewoon doen! Bidden verandert levens.

Weet u trouwens dat er in Nieuwegein ook een Women to Women-gebedsgroep draait? Vrouwen uit verschillende kerken komen zes keer per jaar bij elkaar om te bidden voor vrouwen die leven in landen waar christenen worden vervolgd. Voor meer informatie hierover kunt u contact opnemen met Anja van Dis (anjavandis@gmail.com of 030-6060440).

Zondag 31 januari hopen wij in de morgendienst in onze kerk aandacht te geven aan de vervolgde christenen.

Joop Vree

DK+

In de zomer van 2016 zullen wij met een groep jongeren in Ungheni (Roemenië) werken aan een opvanghuis voor mensen met een maatschappelijke achterstand, vergelijkbaar met het project wat in 2009 heeft plaatsgevonden. 

Vrijdag 11 december hebben wij een gezellige informatieavond gehad in de Rank. Wij zijn heel blij dat er al een aantal jongeren enthousiast zijn en zich nu al hebben opgegeven om mee te gaan. Deze aanmeldingen komen vanuit verschillende kerken in Nieuwegein.

Wil je graag meer informatie of wil je je ook aanmelden? Neem dan contact met ons op.

Jan van der Klis en Stefan de Geus (dkplus2016@gmail.com)

Vluchtelingen

Ook in IJsselstein, Nieuwegein en Vianen wonen vluchtelingen en zullen nog meer vluchtelingen komen wonen. Dit zijn mensen die hard bezig zijn te wennen in een nieuwe cultuur en nieuwe situatie en meestal uit moeilijke omstandigheden komen. Als volgeling van Jezus is een van de belangrijkste dingen om op te komen voor wees, weduwe en vreemdeling. Laten die vreemdelingen nu net onze kant op komen, een geweldige kans! Er zijn veel mogelijkheden om iets te gaan doen voor vluchtelingen. Het doel daarbij is om te komen tot een vriendschappelijke relatie. Daaruit kunnen weer dingen voortvloeien, zoals wat hulp met (tweedehands) spullen, helpen bij het leren van Nederlands of contact over geloofszaken. Team Apostolaat wil je graag ondersteunen in het leggen van contact met vluchtelingen. Hier over zal binnenkort in een avonddienst uitvoerig verteld worden. In hoofdpunten zijn de opties op dit moment:

• voor Vluchtelingenwerk kun je taalcoach worden. Je trekt 1.5 a 2 uur per week op met een vluchteling met als doel zoveel mogelijk Nederlands te spreken.
• Je kunt buddy worden van een vluchteling om deze te helpen met het vinden van de weg in je woonplaats. De tijdsinvestering verschilt.
• Wie meer tijd heeft, kan klassenassistent worden bij een officiële taalcursus.
• Voor het inrichten van woningen heeft Vluchtelingenwerk veel hulp nodig.
• Er is behoefte aan kantoormedewerkers op het bureau van Vluchtelingenwerk
• Er zijn fietsen en kinderfietsen nodig voor een groep vluchtelingen in verzorgingstehuis Zuilenstein in Nieuwegein, later mogelijk nog meer spullen.
• Op het asielzoekerscentrum van Utrecht kun je bezoekwerk gaan doen via stichting Gave. Het gaat hier om mensen die nog in de asielprocedure zitten en die je regelmatig opzoekt.
• Mensen met een EHBO diploma kunnen via het Rode Kruis op acute opvanglocaties worden ingezet
• Er is behoefte aan tijdelijke woonruimte voor vluchtelingen. Wie (een) kamer(s) overheeft en hierover wil denken, of wil horen hoe dit werkt, kan contact opnemen met ondergetekende.

Voor al deze zaken geldt dat organiseren enige tijd kost. Ook als vluchtelingen straks weer uit het nieuws zijn, blijft hulp hard nodig. Het kan even duren om de juiste plek voor de juiste hulpbieders te vinden. Hierom wordt er door het Diaconaal Platform Nieuwegein een database aangelegd waarin namen staan van mensen die bereid zijn te helpen. Als het dan nodig is kan er een beroep op je gedaan worden. Meer informatie over dit alles en opgeven via mij,

Arie Glas, ouderling Apostolaat.